سال 1396 یک گروه مستند ساز به روستای خمینی شهر اومدند , و در مهمانسرای کمیته امداد که به قصر والی هم معروفه مستقر شدند هدف از ساخت این مستند این بود که نشون بدن بشاگرد در وضعیت بسیار بدی قرار داره و نیازمند کمک خیرین هست یک هفته طول کشید تا این افراد تونستن جایی رو برای فیلمبرداری پیدا کنند . یک پیرمرد و خانواده اش که برای گله داری به کوهستان کوچ کرده بودند تا هم از چراگاه استفاده کنند و هم گله ی انها باغ های مردم رو غارت نکنند . بنده به عنوان یکی از بازیگر ها انتخاب شدم و با دونفر دیگه از دوستان بعد از طی مسافت طولانی ماشین های تویوتا رو از جاده مال رو به چراگاه رسوندیم ناهار خوردیم و به توضیحات کارگردان گوش کردیم : 1- هر وسیله ای که نشون بده این مردم به بازار و دنیای مدرنیته دسترسی دارند رو از صحنه ها دور کنید ( پتوهای گربه ای قدیمی رو جایگزین پتوهای گلدار کردیم , ظرف و ظروف شیشه ای و نو رو با چندتا کاسه و تشت و لگن قراضه عوض کردیم) لباس های نو و تمیز پیرمرد و خانوادش رو هم عوض کردیم یک زیر پیراهن کهنه و پاره پوره با یه لنگ ابی رنگ و خودمون هم لباس های بلوچی کهنه و چروکیده پوشیدیم بخاطر خط ریش من و کفش های چرمی من مجبور شدند دو سه سکانس رو از نو بگیرند
روایت یک مستند (چرا در صدا سیما چهره ی واقعی بشاگرد نشان داده نمیشود؟؟؟
رو ,های ,هم ,یک ,کردیم ,نو ,رو از ,کهنه و ,عوض کردیم ,پیرمرد و ,که نشون